Марина Ковалёнок — стихи

  Автор: | | ,

Марина Коваленок

Марина Ковалёнок

Я, прежде всего, — мать.
И, прежде всего, — дочь.
Кому-то я — ясный день.
Кому-то, быть может, — ночь…

Живу в г. Поставы, Беларусь. У меня трое сыновей, хороший муж.
Много всего… и плюс ещё эта странность — видеть окружающий меня
Мир по-своему.

В сборнике «Весенний» вы найдёте мои ранние стихотворения.
«Мелодия рассвета» — сборник 2009 года.
Сборник “Ступени” — 2014 года.

Читайте на здоровье!

Произведения

(кликните по названию произведения, чтобы ознакомиться)

Ступени (48)

Сказала как-то сыну (13)

Маё сонейка (10)

Мелодия рассвета (30)

Весенний (35)

ист: https://www.stihi.ru/avtor/marinka111

 

Мари­на Кова­лё­нок

(на встрече с воспитанниками Брасловской гимназии)

«Марина Коваленок пишет стихи в дороге, в тревоге, в тоске, и даже когда убирает квартиру…» Творческий вечер поэтессы

Мары­на Кава­лё­нак (дру­гая зле­ва) з род­ны­мі

Мароз прагналі …вершы

На календары значылася 3 лютага, а тэрмометр паказваў на вуліцы плюс 3 градусы. «Напэўна, Марына Кавалёнак, рыхтуючыся да свайго творчага вечара пад назвай «Ёсць толькі вясна, адна вясна і чаканне вясны», прагнала мароз», — пажартавала адна з прыхільніц творчасці мясцовай паэтэсы.

Такіх прыхільнікаў аказалася шмат — у чытальнай зале цэнтральнай раённай бібліятэкі не было дзе яблыку ўпасці. «Люты — апошні месяц зімы, і кожны яго дзень будзе няўлоўна набліжаць адчуванне дыхання вясны, — гаварыла супрацоўніца бібліятэкі Іна Бандарэнка, распачынаючы імпрэзу. — Вясна — гэта абнаўленне, радасць, усплёск эмоцый і чаканне цуду». І прапанавала прысутным наблізіць вясну, настроіўшыся на ўласцівы ёй рамантызм. А дапамогуць у гэтым вершы.

Марына Кавалёнак з першых радкоў паланіла залу:

Сколько в мире чудес!
Сколько красок кругом!
Сколько чувств помещается в сердце моём!
Как же мне повезло появиться и жить,
Верить искренне в счастье, любить!

Людміла Логінава

Ну а якая пара года, як не вясна, асабліва натхняе на вершы?

Светло и приятно во власти весны.
Я ей возражать не могу — не умею.
Текут, разливаясь, шальные ручьи,
Лучи подгоняют: «Скорее! Скорее!»
И мне бы бежать, да быстрее ручья,
Как солнечный зайчик, так ярко светиться.
Я чувствую в сердце избыток тепла…
Так много! Так много! Хочу поделиться.

І яна шчодра ім дзялілася. Адзін за другім гучалі вершы, прасякнутыя душэўнасцю і лірызмам. Задуменныя, жартоўныя, самотныя. Не толькі пра прыроду, але і пра жыццёвыя каштоўнасці, пра тое, што яе хвалявала і хвалюе. На рускай, беларускай і нават польскай мове. Яны не пакідалі раўнадушнымі нікога ў зале. То ўсмешкі асвятлялі твары людзей, то слязінкі праступалі на вачах многіх, то набягалі ўспаміны, у кожнага — свае.

Каждой иголочкой на сосне,
Каждой минуточкой на Земле
Хочется, радуясь, дорожить.
Не пребывать, а жить…

Людміла Сяменас

Або вось такія радкі:

Вот и молодость куда-то улетела —
Говорю как будто не всерьёз,
Всё шучу, смеюсь, а между делом
Седина касается волос.
Я её, шальную, — краской стойкой!
Бесполезно. Так за разом раз.
И опять с меня хохочут звонко
В зеркале морщинки возле глаз.

Тут варта адзначыць не толькі паэтычны дар Марыны, але і яе талент дэкламатара. Ціхі, праніклівы голас, абаяльная ўсмешка, сціпласць ва ўсім вобразе падкуплялі. Хоць вечар і меў вясновую назву, але паэтэса не абдзяліла сваёй увагай і іншыя поры года. Яе вершы клікалі акунуцца ў адметнасць кожнай, а маляўнічыя слайды, што дэманстраваліся на экране відэапраектара, яшчэ больш узмацнялі адчуванне хараства і непаўторнасці.

Творчасць прыцягвае творчасць. Вось і ў Марыны Кавалёнак склаўся плённы тандэм з пастаўскім самадзейным кампазітарам Людмілай Логінавай. На вечары Людміла Леанідаўна пранікнёна выканала некалькі песень на яе словы. А бібліятэкар раённай дзіцячай бібліятэкі імя Уладзіміра Дубоўкі Людміла Сяменас прачытала нізку Марыніных вершаў, напісаных на беларускай мове.

Меўся на сустрэчы і сюрпрыз, які яе арганізатары раскрылі толькі ў апошнія хвіліны. Прысутныя даведаліся, што ладзі­лася яна з нагоды юбілею паэтэсы. Але і гэта не ўсё — у адно і тое ж чысло, 3 лютага, толькі ў розныя гады, як і Марына Кавалёнак, нарадзіліся Людміла Логінава і Людміла Сяменас. Усе тры імянінніцы атрымалі цёплыя віншаванні, кветкі, а таксама апладысменты ад прысутных.

А сярод іх былі і родныя паэтэсы — маці, сыны Канстанцін і Сцяпан (трэці, Андрэй, не змог прыехаць з Мінска), стрыечная сястра Інга. Безумоўна, што іх прысутнасць яшчэ больш натхняла Марыну. Яна — любячая і клапатлівая жонка і маці, вялікая працаўніца дома і на рабоце (з’яўляецца прыёмшчыцай Хацілаўскага комплекснага прыёмнага пункта райбыткамбіната), шчыры і справядлівы чалавек.

«Вам кажется, женщина пишет стихи, над круглым столом наклонясь терпеливо. Нет, пишет в дороге, в тревоге, в тоске, и даже когда убирает квартиру», — цытавала ў заключэнне вечара вядучая Іна Бандарэнка. Менавіта так піша Марына Кавалёнак. Але ў якіх бы абставінах ні клаліся на паперу вершы, найперш яны нараджаюцца ў душы. На сустрэчы Марына раскрыла перад прысутнымі сваю душу насцеж, і гэта не магло не падкупіць прыхільнікаў яе таленту. Усе шчыра жадалі паэтэсе невычэрпнай крыніцы творчасці.

Тэкст і фота Фаіны Касаткінай

 

Поставская библиотека

Если вы нашли ошиб­ку, пожа­луй­ста, выде­ли­те фраг­мент тек­ста и нажми­те Ctrl+Enter.

ПОХОЖИЕ ЗАПИСИ ТЕМЫ:

601 про­смот­ров все­го, 1 про­смот­ров сего­дня

Понра­ви­лось, поде­ли­тесь в соц­се­тях
Метки: . Закладка Постоянная ссылка.

Добавить комментарий